Bardzo zgrabnie ująłeś zalety tej gry. Od siebie mogę dodać, że urzekł mnie nastrój mistycyzmu, który towarzyszył każdej misji; składowa eterycznej muzyki Paula Ruskay'a, beznamiętnego (czy aby na pewno?) voice actingu, stylowych przerywników filmowych, chłodnej kolorystyki i przede wszystkim uczucia ciągłej niepewności podczas eksploracji nieznanego.

Wyznam Wam coś: Homeworld to pierwsza i zarazem ostatnia gra, przy której miałem łzy w oczach. Myślę, że każdy, kto pamięta tę grę domyśli się, w którym to było momencie.

Już dostałem gęsiej skórki jak tylko przypomniała mi się muzyka z menu głównego. No i głosy. Świetnie podłożone klimatyczne głosy. Nie wiem czemu w drugiej części tak z tym sprawę pokpili. Zębozgrzytu można się nabawić. Ogólnie rzecz biorąc oprawa audio była bez zarzutu. Pamiętacie odgłos wystrzału z ciężkich dział krążownika?

Nie tylko Ty tak miałeś. U mnie objawiło się to podobnie. Najpierw kopara na dół i łzy w oczach, a później wiązanka "o rzesz ty taki, siaki i owaki".

Zgadzam się z Tobą.
Do tej pory lubię włączyć sobie ja i przejść kilka misji.

Szkoda, że druga część gry nie miała już tej "duszy" i klimatu, co jedynka.

Co do 'duszy' się zgodzę, ale klimat w dwójce był wcale nie gorszy niż w jedynce.

Ma dusze i klimat, nie wiem czy nawet nie lepszą od jedynki.

Kwestia gustu

Bardzo dobra gra.

Zgadzam się. Jedna z najlepszych gier w historii.

Masz rację Mistrzu ! Jedna z najlepszych gier w historii...i ta muzyka;
Homeworld na zawsze w mojej pamięci !