Podczas seansu 8 1/2 miałem wrażenie, że czas płynie o wiele szybciej a myśl ledwo goniła kolejną. Świetnie to ująłeś, arcydzieło Felliniego zmusza do permanentnego skupienia i analizowania sytuacji, ten obraz to wielkie przeżycie i jedno z największych dzieł kinematografii w ogóle. Fabularne mistrzostwo, a w nim genialny Mastroianni. Kontrast między czernią, a bielą poraża - dzięki temu otrzymujemy niesamowitą scenografię. Prócz wspomnień, marzeń głównego bohatera i teraźniejszości mamy też nawet przyszłość - przejawiającą się w wizji nadchodzącego filmu. No po prostu jest to życie, które Fellini przeniósł na ekran i pokazał w taki sposób jakby trwało kilkadziesiąt lat, a nie kilkadziesiąt minut. Odnośnie pytania, to odpowiedź jest prostsza niż mogłoby się zdawać. Mianowicie nazwa filmu odnosi się do faktu, że jest to ósmy i pół film Felliniego :)

"Odnośnie pytania, to odpowiedź jest prostsza niż mogłoby się zdawać. Mianowicie nazwa filmu odnosi się do faktu, że jest to ósmy i pół film Felliniego"

Możliwe, choć ta odpowiedź mnie nie satysfakcjonuje. Wolę jednak, żeby tytuł wynikał z fabuły, a nie prawdziwego życia F. Chyba w filmie nie pada zdanie, że to 9-ty do połowy film reżysera-bohatera. Moim zdaniem drugie wyjaśnienie może leżeć w wieku, bo ci chłopcy, którym tańczy S., wyglądają właśnie na 8-9 lat. A można odnieść wrażenie, że wtedy zaczął kształtować się lęk przed kobietami, zresztą nawet była o tym mowa w filmie.

Skupienia dużego wymaga, ale jednocześnie tylko wtedy dostarcza ogromnych wrażeń emocjonalno-intelektualnych. Czegoś tak wybitnego, trudnego i koniecznego do powtórki dawno nie widziałem (jeśli w ogóle).

To jest tak: Fellini nakręcił 9 filmów przed 8 1/2. 6 z nich było pełnometrażowych, 2 z nich krótkometrażowe, a jeden we współpracy z innym reżyserem. Dlatego liczone są jako połówki co daje nam 7.5 nakręconych filmów. Ten jest więc ósmym i pół filmem tego reżysera.
Co do tych wrażeń to jest to ogromny plus. Większość filmów bazuje na dostarczaniu widzom emocji, są z kolei filmy które pobudzają intelektualnie ale za bardzo nie emocjonują, a 8 1/2 ma idealnie wyważone te dwie proporcje.

Obejrzałem Słodkie życie. Nawet w 1/4 nie dorównuje 81/2. Zanudziłem się, bez głębi, bez tej poetyckiej symboliki. Ech, zawiodłem się na Fellinim. Myślałem, że to geniusz, a tu jednak jeden film mu sie tak udał.

Może spróbuj obejrzeć jeszcze raz? Wbrew pozorom oba filmy są do siebie bardzo podobne i nawet traktują o podobnych problemach :) fellini to geniusz swoich czasów

Znakomity film, ale nie dla młodego pokolenia;)

Ja uwielbiam ten film,a należę do młodego pokolenia...Niestety XD

KIEDYŚ TO BYŁO

NIE TO CO TERAZ.

Całkiem dobra analiza filmu:
http://film.org.pl/r/recenzje/osiem-i-pol-czyli-ars-poetica-wedlug-felliniego-40 956/

Niestety nie zgadzam się ze wszystkim, np. "Abstrahując od tego, że akurat w Osiem i pół nie możemy mówić o „części subiektywnej” i „części obiektywnej, gdyż nie ma w filmie partii obiektywnych,"

Jest to zbytnie uproszczenie, sprowadzanie filmu do subiektywnych wizji reżysera. Są seny w filmie, które mają charakter obiektywny i nie mamy wątpliwości, że to nie jest żaden sen ani wyobraźnia, ale faktyczne zdarzenia w życiu bohatera.
Autor mógłby też bardziej się wysilić na analizę symboli w filmie, np. zaklęcie Asa Nisi Masa może oznaczać pragnienie uzyskania boskiej inspiracji, ale też jest w tym coś naiwnego, infantylnego, tak jakby były to tylko dziecinne mrzonki - jedno zaklęcie, które rozwiązywałoby wszystkie problemy.

Inny ciekawy symbol to postać krytyka filmowego. Autor recenzji twierdzi, że jest to "obraz artystycznych konfliktów, które targają reżyserem". Jednak ja również dostrzegam w tej postaci personifikację krytycznego, intelektualnego "ja", które ściera się z emocjonalnym "ja".

fabuła jakich wiele nic nadzwyczajnego, ale jakimś sposobem ujęcia kamer, postacie, tło jest na swój sposób magiczne, hipnotyczne, i chyba w tym tkwi piękno tego dzieła, nie spotkałem się z czymś takim do tej pory....wrócę na pewno jeszcze nie raz!
Uwaga - film nie dla każdego!

będę wdzięczny za wskazanie i opis owych symboli, chciałbym zweryfikować czy właściwie interpretuję to dzieło, a nie przychodzi mi to łatwo, przyznaję

Zgadzam się z autorem tematu, poza poniższym:
1. mnie mózg nie bolał od myślenia ani nie kwiczałem :)
2. "seksualny stosunek do swojej matki w kontekście radykalnego katolickiego wychowania" - nie zauważyłem, co o nim świadczy, jeśli jeszcze pamiętasz (lub ktokolwiek inny)?
3. tytuł już wcześniej w temacie wytłumaczony, choć z drugiej strony powinno się jednak brać pod uwagę dzieło takie jakie jest, bez żadnych dopowiedzień - i w tym kontekście jest to interesujący i sensowny pogląd
4. ocena końcowa.

To jest sztuka której już nie ma i nie będzie