Tak, tak, scenariusz śmierdzi Pasolinim na kilometr. W końcu to głównie on był zaniego odpowiedzialny i śmiało można przyznać, że jest to pewien wstęp do jego własnej twórczości. Luźna konstrukcja scenariusza przypomina "Włóczykija", ale sama fabuła, a przede wszystkim postać głównej bohaterki, to prawie "Mamma Roma". Powiedziałbym, że to taki luźny prequel. Zresztą "Noce Cabirri" idealnie wpasowuje się w świat przedstawiony w dwóch pierwszych filmach Piera Paolo - to właściwie ten sam świat, te same tematy, nawet prawie te same postaci, ten sam charakter i wydźwięk. Rozwinę jeszcze myśl o postaci Cabirii - to nic innego jak tylko wczesna (młodsza, niedoświadczona) wersja Mammy Romy. Być może byłby to nawet film na poziomie "Mammy Romy", gdyby nie to, że to Fellini go wyrezyserował. Nie bijcie mnie, nie plujcie na mnie, nie bluzgajcie - ja nie przepadam za stylem Felliniego. Usłyszałem takie hasło o tym dziele: "reżyseria przytłacza scenariusz" i to jest absolutna prawda. Pomijając specyficzny styl Federico, sama rezyseria wydawała mi się trochę nierówna.
Na zakończenie tej nie-recenzji, a jawnego hołdu dla Pasoliniego;) wspomnę tylko jeszcze, że Giulietta Masina zagrała fantastycznie (znowu!).
No i jednak fajnie popatrzeć jak to dwóch wielkich Włochów razem zaczynało - biorąc pod uwagę jak bardzo ich drogi się później rozeszły (pomimo pewnych łączników obecnych w twórczości obu panów już chyba do samego końca).

8/10